3de reisverhaal Kanchanaburi en omgeving (09-07 t/m 12-07-2013).

Reisverhaal 3 (Kanchanaburi en omgeving)

Ondertussen zitten we in Thai Garden Inn in Kanchanaburi. We hebben twee leuke huisjes, iets luxer dan het vorige resort.
Deze keer met airo, warm water, kluisje, koelkastje, zwembad en ook een leuk terrasje. Mooie tuin en een gratis poolbiljart. Resort is van een Engelsman, ook een leuke man.

Na aankomst eerst maar eens gaan zwemmen, daarna eten in resort. Toen een stukje gaan gelopen ca. 1 km naar de bekende railway-bridge “Bridge over the River Kwai” deze kon je te voet oversteken.
     

Wordt nog steeds gebruikt. Het grootste deel is nog origineel uit de oorlog. We hebben ook het War-museum JAETH (Japan, Amerika, Engeland, Thailand, Holland) bezocht.
     

Na het eten is Jordi gaan slapen en Jarno, Hans en ik hebben een complete Thaise bodymassage van een uur gedaan, dit was echte Thaise massage. Jarno en ik hebben in een deuk gelegen, aan de andere kant van het schot lag Hans en die riep steeds, “aaahhh, oohhh, en auw”. Er werd boven op zijn rug gelopen, gekraakt, enz., door een Thaise waar Jordi 2x in past. Jarno en ik voelden ook wel wat, maar hielden ons “groot”.
      

De volgende dag (10-07) zijn we ’s- middags naar de Tiger Temple geweest. De monniken van de tempel hebben deze tijgers opgenomen, omdat ze ziek en ondervoed waren. Er lopen daar ook nog meer dieren rond die ze een onderdak geven, alles loopt gewoon los en door elkaar, behalve een paar beren.
        

We mochten op de foto met tijgers, dat was wel heel strikt geregeld. Een tijgerbewaker bij de tijger, 1 meisje die je hand vast pakte en 1 die je camera bij zich had om foto’s te maken. Terwijl het meisje dat je vast had vertelde waar je kon zitten. Ook vroeg ze aan elke tijgerbewaker of de tijger rustig was, zoniet dan moest je doorlopen naar de volgende tijger.
     

Hans had geluk, de zon scheen, en is met wel 9 tijgers op de foto geweest. Toen was Jarno aan de beurt, ook bij mooi weer. Bij zijn laatste tijgers begon het te regenen. Bij mij regende het de gehele tijd en bij Jordi kwam de tropische regenbui echte uit de lucht vallen, die was dus zeiknat.

Wel een leuke ervaring om tijgers te aaien en vast te houden.

De volgende dag (11-07) om 06.30 uur op. We zijn met een excursie (in luxe airco taxibus) naar de Erawan watervallen geweest, deze bestaat uit 7 levels. Ik zelf ben tot de 5de gekomen, toen vond ik het genoeg dat geklim en geklauter over de soms gladde en hoge rotsen. Hans is wel naar de 7de geweest. Ook omdat de jongens al door geklommen waren.
        

Ook zijn we bij een van de watervallen gaan zwemmen met Gara visjes, nou m’n hele benen zijn schoon gegeten. De vissen waren wel erg groot, en er zaten er soms wel 50 aan een been te eten.
     

Lekkere Thaise lunch gehad en toen door naar de Hellfire pass (onderdeel van de beruchte Birma-line (Death-rail). Deze is geheel met de hand uitgehakken door de POW (Prisoners of War). Ook het bijbehorende museum bezocht en door een deel van de pass gelopen. We kregen een koptelefoon op en dan kon je alles in het Nederlands horen. Helaas weer een tropische regenbui. Poncho’s aan en lopen. De jongens vonden er dus geen bal aan met dit weer.
        

Hierna zijn we door gegaan met het busje naar het treinstation bij de bekende houten spoorbrug (Death Curve), die door krijgsgevangenen is gemaakt. We zijn een treinrit gaan maken over de originele brug. Alleen lopen gaat sneller, wat rijdt die trein langzaam. We zouden bij het vierde station uitstappen, maar helaas heeft de trein deze niet gehaald. Bij station 2 reed ie niet verder, omdat het spoor verderop verzakt was door de stromende regen.
        
De gids riep steeds maar “excuse me, sorry”. Wij hebben maar verteld dat onze treinen ook vaak uitvallen en niet op tijd rijden.

‘S-avonds gaan eten in een Frans restaurant, met echt stokbrood (weer eens wat anders dan Thais eten), en daarna toch maar weer een massage.
     

Jordi wilde deze keer ook wel. Ging er wel rustiger aan toe. Hans had gelukt weer dezelfde “kraker”.

Vandaag (12-07) weer vroeg op (van “uitslapen” komt weinig).Om 08.00uur zaten we al in de bus naar een olifanten park. Supergaaf om op zo’n olifant te rijden. De begeleiders (Mahoud) stapten af en liepen en beetje rond.
        

De ene maakten alleen maar foto’s. Hans en Jordi gingen om beurten achter de oren zitten. Jarno en ik bleven keurig in het bakje. Een olifant is best wel hoog en wiebelt behoorlijk. Na het rijden mochten we baden met de olifanten de in rivier The Kwai. Dat was pas echt leuk.
        

Op commando werd je letterlijk door de olifant gelanceerd en belandde je in het water. Toen wij klaar waren met spelen bleven we nog even kijken hoe anderen het er vanaf brachten. Gadver, we zagen een olifant poepen in het water, de hompen dreven zo over de rivier. Gelukkig hadden we daar niet aan gedacht, toen we zelf op die olifant zaten.
     

‘S-middags zijn de jongens in het zwembad gebleven en zijn wij nog even naar Railway museum en de begraafplaats geweest waar de o.a. Nederlandse en Engelse soldaten liggen, die zijn gestorven bij de aanleg van de “Death railway”.     

En nu zit ik lekker rustig in de bar te schrijven (plaatselijke tijd 21.00 uur) met een bakje koffie, en wie weet straks nog een lekker cocktailtje.

Tot hier onze ervaringen. We gaan nog veel meer doen dus we houden jullie op de hoogte.

Oh ja, crisis in Nederland en België, denk ’t niet. We komen op alle plaatsen zoveel Nederlanders en Belgen tegen (backpackers maar ook veel gezinnen met kinderen). Wel erg leuk om ervaringen en plaatsen uit te wisselen, er is zelfs een gezin bij dat we vast tegenkomen op ons laatste eiland, ze zitten daar rond dezelfde tijd.

Groetjes

De Prinsjes